شه بیت

لغت نامه دهخدا

شه بیت. [ ش َه ْ ب َ / ب ِ ] ( اِ مرکب ) مخفف شاه بیت. بهترین بیت قصیده یا قطعه یا غزل:
محجوبه بیت زندگانی
شه بیت قصیده جوانی.نظامی.رجوع به شاه بیت شود.

فرهنگ فارسی

مخفف شاه بیت

جمله سازی با شه بیت

خرد سیمرغ قاف لامکانست ولیکن عشق شه بیت معان است
دو عالم فی المثل چون یک قصیده است تو آن شه بیت غرایی چه گویم؟
هر شه بیتی ز نظم تو دیده تمام در جلوه عروس نطق را هفت اندام
به هر بیتی که وصف آن رخانست چو نیکو بنگری شه بیت آنست
عشاق سر خوشند، بزن ساز مطربا شه بیت عاشقانه دگر باره گو ز سر
دلنواز طالبان جان گداز واقف اسرار و شه بیت نیاز
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
حدس
حدس
کردار
کردار
صبا
صبا
نام
نام