معنی سیخول | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

سیخول. ( اِ ) سیخور. ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). خارپشت کلانی را گویند که خارهای ابلق دارد و مانند تیر اندازد. ( برهان ) ( آنندراج ). اسغر. ( فرهنگ رشیدی ). سغر. ( اوبهی ). جانوری باشد که بر اندامش خارها ابلق مثل دوک بود، چون کسی قصد گرفتن آن کند اندام خود را چنان درهم فشارد که آن خارها از بدن پریدن نماید و آنرا تشی گویند. ( جهانگیری ). جوجه تیغی. قنفذ. خارپشت. ( یادداشت بخط مؤلف ). رجوع به سگر، سگرنه، سغر و اسغر شود.

فرهنگ عمید

خارپشت بزرگ که خارهای بلند ابلق دارد و آن ها را مانند تیر می اندازد، خارپشت بزرگ تیرانداز، اسغر، جبروز، جوله، تشی، بیهن، روباه ترکی.

فرهنگ فارسی

( اسم ) خار پشت جبلی.

جمله سازی با سیخول

این منطقه از وحوش هم بی‌نصیب نیست و انواع حیوانات وحشی در آن زندگی می‌کنند مثل بزکوهی، میش کوهی، آهو، یوزپلنگ، انواع مارها، گرگ، روباه، شغال، کفتار، خرگوش، لاک‌پشت، جوجه‌تیغی، سیخول، بزمجه و انواع حشرات از جمله عقرب، رتیل و … وجود دارد.

گزارش محتوای نامناسب