روهیله

لغت نامه دهخدا

روهیله. [ ل ِ] ( اِخ ) نام طایفه ای که در قدیم در هند سکنی داشته اند. گلستانه گوید: نجیب الدوله افغان... با پانزده هزار سوار روهیله که باشنده هندوستان بود از ورود شاه درانی به نزدیکی دهلی... ملازم رکاب می بود... و احکام بنام سرداران روهیله و افغان که در هندوستان سکنی دارند از حضور شرف صدور یابد. ( مجمل التواریخ صص 97 - 98 ). و رجوع به فهرست همان مأخذ شود.

فرهنگ فارسی

نام طایفه که در قدیم در هند سکنی داشته اند.

جمله سازی با روهیله

💡 پس از تجزیه هند در سال ۱۹۴۷ بسیاری از روهیله‌ها به پاکستان مهاجرت کرده و عمدتاً در سند ساکن شدند، به‌ویژه در شهرهای کراچی، حیدرآباد و سوکور.

💡 روهیله‌ها از گروه‌های قومی در پاکستان و شمال هند هستند. روهیله‌ها از تبار پشتون هستند اما عمدتاً به زبان اردو سخن می‌گویند.

💡 معروف به حافظ‌الملک، سردارِ پتهانها، نواب افغانهای روهیله، حاکمِ کتهیر/ کتیهر (روهیلکندکنونی در هند) و حافظ قرآن

💡 شمار افرادی که خود را روهیله می‌دانند حدود ۲ میلیون نفر است که اکثر آنها در پاکستان زندگی می‌کنند. اکثریت قریب به اتفاق آن‌ها پیرو اسلام سنی هستند.