ذوق بخش

صَحنِ بُستان ذوق بخش و صحبتِ یاران خوش است وقتِ گل خوش باد کز وی وقتِ میخواران خوش است

دل ز تیر تو تن از داغ تو ذوقی دارد ذوق بخش دل زار و تن افگار منی

چنین که گشته ز می ذوق بخش ساقی دور عجب که محتشم از وی گداییی نکند

ای خوش آن نغمه های دردآمیز که بود ذوق بخش و شورانگیز

ای ذکر ذوق بخش تو زیب زبان ما بی ذکر تو مباد زبان در دهان ما