دو پره

لغت نامه دهخدا

دوپره.[ دُ پ َرْ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) دوپر. که دارای دوپره است چون: نیزه دوپر. ( یادداشت مؤلف ):
به گونه شل افغانیان دوپره و تیز
چو دسته بسته به هم تیرهای بی سوفار.فرخی.رجوع به دوپر شود.

فرهنگ فارسی

دو پر. که دارای دو پره است.

جمله سازی با دو پره

آسیب‌پذیر می‌باشد. این مدل بیشتر در بالگردهایی با بیش از دو پره به کار می‌رود.