دستور شهریاران تألیف محمدابراهیم بن زین العابدین نصیری، با تصحیح محمدنادر نصیری مقدم، متنی تاریخی به زبان فارسی است که به بررسی رویدادهای سالهای ۱۱۰۵ تا ۱۱۱۰ قمری، مقارن با نخستین سالهای پادشاهی شاه سلطان حسین صفوی، می‌پردازد. این اثر به‌عنوان تنها منبع فارسیِ مشروح‌کنندهٔ وقایع آغازین حکومت آخرین پادشاه صفوی، به شیوهٔ سال‌شمار تنظیم شده و در پنج بخش مجزا، گزارش‌های تاریخی خود را ارائه داده است. نثر کتاب، مسجّع و موزون است و آن را در زمرهٔ نمونه‌های نثر مصنوع و متکلّف فارسی جای می‌دهد.
اگرچه عنوان کتاب حاکی از قصد مؤلف برای تدوین راهنمایی فرمانروایی است، محتوای اثر عمدتاً به ذکر رویدادهای تاریخی آن شش سال محدود شده است. کتاب با سرسخنی از احسان اشرافی، پیش‌گفتار مصحح و مقدمه‌ای از مؤلف آغاز می‌شود و فاقد تقسیم‌بندی ابواب است. در لابه‌لای گزارش وقایع، آیات، احادیث، ضرب‌المثل‌ها و اشعار عربی با رویکردی حکیمانه گنجانده شده است.
از امتیازات مهم دستور شهریاران، پرداختن مفصل به شورش‌هایی است که در منابع دیگر کمتر بازتاب یافته‌اند؛ از جمله شورش انوشه خان والی خوارزم، قیام سلیمان کرد، طغیان فرج‌الله خان والی خوزستان و نیز ناآرامی‌های مکرر بلوچ‌ها در مناطق سیستان و کرمان. این ویژگی، اثر را به منبعی ارزشمند برای پژوهش در تاریخ منطقه در آستانهٔ فروپاشی صفویه بدل کرده است.
