خدا نکند

کس نر و ماده را جدا نکند تو مکن، ور کنی خدا نکند

تلخی ز تو ای شیرین جهان سهلست، ولیک خدا نکند

دلم ز کف سر زلف تو را رها نکند دل از کمند تو وارستگی خدا نکند

خدا ز سرو قد او مرا جدا نکند من و جدایی ازان سرو قد خدا نکند

فغان ز سنگدل من که خون سد مظلوم به ظلم ریزد و اندیشه از خدا نکند