( حظة ) حظة. [ ح ِ ظَ ] ( ع اِ ) مرتبه. || بهره رزق. || ( مص ) بهره مند و دولتی شدن زن و شوی از یکدیگر. ( منتهی الارب ). رجوع به حظوة شود.
فرهنگ فارسی
مرتبه بهره مند و دولتی شدن زن و مرد از یکدیگر
جمله سازی با حظه
وجود حقیقی آن بود، که ازان نشان نتوانی داد، بلا وجود یظهر... او ایذر است یا این آن اوست، وجود و یافت و قرب درست است تفسیر بر اوست من لم یکن غایبا عن حظه.. الابیات.
