حضورا

( حضوراً ) حضوراً. [ ح ُ رَن ْ ] ( ع ق ) در برابر کسی. در جلو کسی. در مقابل ِ غیاباً.

در برابر کسی در جلو کسی

💡 چون مرد انصارى ديد سمره بنا دارد همچنان مزاحم او باشد، به حضوررسول اكرم صلى الله عليه و آله وسلم شتافت، و آنچه ميان او و سمره گذشتهبود به اطلاع حضرت رسانيد و رسما از وى شكايت نمود و عرض كرد: دستور دهيد تاسمره را حاضر كنند و حضورا به وى بفرمائيد كه هر وقت مى خواهد به طرفنخله خود برود، اطلاع دهد تا همسر من بتواند روسرى به سر بيندازد و خود را از معرضنگاه مرد بيگانه حفظ كند.

💡 قبلا گفته شد كه به دست آوردن حكم شرعى در زمان حضور معصوم عليه السّلام، راحت وآسان بود، چه با سؤ ال از معصوم عليه السّلام حضورا يا توسط نامه، حكم، مشخص مىگرديد و نياز به اجتهاد نبود؛ زيرا اجتهاد، براى فهم حكم و به دست آوردن آن است، پساز حصول علم به حكم از طريق ارشاد معصوم عليه السّلام نيازى به اجتهاد ديده نمىشود.

💡 چون عبداللّه با همراهى يحيى در بيرون مكه به قافله امام عليه السلام رسيد در ضمنتسليم امان نامه تقاضاى خود و يحيى بن سعيد را حضورا مطرح و انصراف امام را ازتصميم مسافرت عراق درخواست نمود.