شکم پر

خم می برکند خود را سر از تن که او را شد شکم پر تا به گردن

ز آب پاک دهان پر ستاره دارد ابر ز باد پاک شکم پر ستاره دارد طین

شکم پر ز لولوی شهوار دارد مشو غره خیره به روی چو قارش

ای شکم پر نعمت و جانت تهی چون کنی بیداد؟ کایزد داور است

هیچ از این حسرت نمی سوزیم کز بازار فیض اهل دل جیب مراد و ما شکم پر کرده ایم