جهان خوش

جهان خوش است «نظیری » قلم به جلوه درآر که گلشکر ز سر نوک خار می‌خیزد

دهان غنچه لب و روی چون گلستانت بهاروار چوگل سربسر جهان خوش کرد

دایم به جای دانه دل خویش می خورد مرغی که در ریاض جهان خوش نواترست

ز روی صورت و معنی جهان خوش است ولی چنانکه پای ورم کرده فربهی است نزار

بیدلی در سایهٔ پل رفته بود فارغ از هر دو جهان خوش خفته بود