جهان افروز

جهان افروز به معنای روشن کننده جهان است. این واژه از دو بخش تشکیل شده است: جهان به معنای دنیا یا عالم و افروز که به معنای روشن کردن یا نورافشانی است.

معنی لغوی:

جهان افروز به عنوان صفت به چیزی اطلاق می‌شود که توانایی روشن کردن یا تاباندن نور به جهان را دارد. به عنوان مثال، خورشید را می‌توان به عنوان یک جهان افروز توصیف کرد، زیرا نور آن جهان را روشن می‌کند.

این واژه همچنین می‌تواند به معنای عالم جهانتاب باشد، به این معنا که چیزی یا کسی دارای نور و روشنی است که بر همه جا تاثیر می‌گذارد.

اسم دخترانه:

جهان افروز همچنین به عنوان یک نام دخترانه در زبان فارسی شناخته می‌شود. این نام به معنای روشن کننده جهان است و به عنوان یک نام زیبا و با معنای عمیق برای دختران در نظر گرفته می‌شود.

لغت نامه دهخدا

جهان افروز. [ ج َ اَ ] ( نف مرکب ) جهان افروزنده. روشن کننده جهان: خورشید جهان افروز. صبح جهان افروز کِلّه ظلمانی از پیش برداشت. ( کلیله و دمنه ).
عدل شمعی بود جهان افروز
ظلم شد آتشی ممالک سوز
عدل بازوی شه قوی دارد
قامت ملک مستوی دارد.سنائی.

فرهنگ عمید

روشن کنندۀ جهان.

فرهنگ فارسی

( صفت ) روشن کنند. عالم جهانتاب. توضیح صفتی است برای خورشید.

فرهنگ اسم ها

اسم: جهان افروز (دختر) (فارسی)
معنی: روشن کننده جهان

جملاتی از کلمه جهان افروز

جهان افروز حسنا را بدو داد چو خسرو دید او را تن فروداد
این همان چشمهٔ خورشید جهان افروز است که همی تافت بر آرامگه عاد و ثمود
از آن همچون جهان گیری زبونم که تا من با جهان افروز چونم
جهان بر چشم او چون پرنیان شد جهان افروز گفتی از جهان شد
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم