بزقوچ بالا

لغت نامه دهخدا

بزقوچ بالا. [ ب ُ چ ِ ] ( اِخ ) ده کوچکی از دهستان القورات بخش حومه شهرستان بیرجند. محلی کوهستانی و معتدل و سکنه آن 12 تن است. آب آن از قنات و محصول آن غلات و لبنیات و شغل اهالی آن زراعت و راه مالرو است. ( از فرهنگجغرافیایی ایران ج 9 ).

جمله سازی با بزقوچ بالا

بزقوچ علیا / بزقوچ بالا روستایی است در دهستان کاهشنگ از توابع بخش مرکزی شهرستان بیرجند، واقع در استان خراسان جنوبی که بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت آن ۵۵ نفر (در ۱۹ خانوار) بوده‌است.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
الکن
الکن
کصکش بیناموس
کصکش بیناموس
تازه
تازه
قرین رحمت
قرین رحمت