ابن نصوح

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] کمال الدین بن نَصوح شیرازی (درگذشته ۷۹۳ق/۱۳۹۱م)، شاعر پارسی گوی هم دوره حافظ. در شیراز به دنیا آمد، نزد علاء الدوله سمنانی کسب طریقت کرد و از سلمان ساوجی ادبیات آموخت. در تبریز به دستگاه سلطان حسین ایلکانی پیوست و وی را مدح گفت. علاوه بر ایشان، کمال الدین علی وزیر و عبدالرحمان وزیر، دولت مردان آن دستگاه، و شیخ محمد کجچی را ستایش کرد.
او بیشتر عمرش را در تبریز بود و سفری هم به بغداد داشت. دیوان اشعار و ده نامه –یا محبت نامه- از آثارش هستند.
بعضی متأخران، نام وی را فضل الله، کمال الدین و یا محمود نوشته اند.

جمله سازی با ابن نصوح

خواجه بر توبهٔ نصوحی خوش بِتَن کوششی کن هم به جان و هم به تن
و اما عمل صالح: اعتبار آن نيز روشن است، براى اينكه وقتى كسى از گناه توبه كردقهرا اگر نخواهد توبه خود را بشكند عمل صالح انجام مى دهد، يعنى عملش صالح مىشود، پس توبه مستقر و نصوح آن توبه است كهعمل را صالح كند.
مرا چو توبه گنه بود توبه کردم از آن که گر نکرد گناه از چه توبه کرد نصوح
111- توبه نصوح توبه اى حقيقى است كه هيچ گاه شكسته نشود.
شرح این توبهٔ نصوح از من شنو بگرویدستی و لیک از نو گرو
:بنده چون توبه نصوح و خالص كند خدا او را دوست مى دارد و گناهانش را مىپوشاند(246)
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
شیمیل
شیمیل
این طرف
این طرف
مدیون
مدیون
ارین
ارین