برفراشتن

لغت نامه دهخدا

برفراشتن. [ ب َ ف َ ت َ ] ( مص مرکب ) برافراشتن. بلند کردن.
- برفراشتن به فلک؛ بسیار بلند و باشکوه ساختن:
مقصود کاخ و حجره و ایوان نگاشتن
کاشانه های سربفلک برفراشتن
آنست تا دمی بمراد دل اندر او
با دوستان یکدل دل شاد داشتن.؟- سر برفراشتن ایوان؛ بسیار بلند بردن و باشکوه کردن آن:
چو سیستان ز خلف ری ز رازیان بستد
وز اوج کیوان سر برفراشت ایوان را.ناصرخسرو.و رجوع به افراشتن شود.

فرهنگ فارسی

برافراشتن بلند کردن.

جمله سازی با برفراشتن

مقصود کاخ و صفه و ایوان نگاشتن کاشانه های سر بفلک برفراشتن
ترا به خاک زند هر چه را برافرازی به غیر رایت آهی که برفراشتنی است
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تک نیت فال تک نیت فال آرزو فال آرزو فال مارگاریتا فال مارگاریتا فال عشق فال عشق