لغت نامه دهخدا
اشترجان. [ اُ ت ُ ] ( اِخ ) نام قریه و کوهی به اصفهان و کوه آن در جنوب غربی اصفهان است. در قریه اشترجان مسجدی است که در قرن هشتم هجری بنا شده است. و در فرهنگ جغرافیائی ایران آمده است: نام یکی از دهستانهای بخش فلاورجان شهرستان اصفهان، در جنوب باختر بخش واقع شده، حدود و مشخصات آن بشرح زیر است:
حدود: از شمال ببخش سده، از جنوب به رشته ارتفاعات قلعه بزی ( که خطالرأس آن حد طبیعی این دهستان با دهستان اشیان است ). از خاور به کوه صفه و قسمتی از رودخانه زاینده رود و کوه سهرفیروزان، از باختر ببخش نجف آباد.
وضع طبیعی: دو رشته ارتفاع در این دهستان در جهت جنوب خاور بشمال باختر کشیده شده که عبارتند از: 1- رشته ارتفاعات کوه قلعه بزی و کوه دیزی که از جنوب خاور بشمال باختر کشیده شده و گردنه گاوپیه در انتهای شمال باختری کوه دیزی واقع شده که راه شوسه اصفهان به فلاورجان و شهرکرد از این گردنه میگذرد. 2 - کوه سهرفیروزان در قسمت جنوب خاوری این دهستان بموازات کوه بزی کشیده شده که قسمتی از مسیر رودخانه زاینده رود در دامنه های شمالی این کوه واقع شده.
هوای دهستان: چون این دهستان در جلگه واقع و دارای اشجار زیاد و همچنین رودخانه زاینده رود نیز در حدود خاوری آن در جریان است، لذا دارای هوای معتدل و سالم است. آب قرای آن از زاینده رود تأمین میشود. محصول عمده آن عبارت است از: غلات، حبوبات، جزئی تریاک و پنبه. شغل عمده اهالی زراعت و گله داری. صنایع دستی محلی کرباس و قالی بافی است. راه شوسه جدید اصفهان به شهرکرد از گردنه رخ در جهت شمال خاور و جنوب باختراز وسط این دهستان میگذرد. این راه در گردنه گاوپیه دو رشته شده یک رشته بسمت شهرکرد و یک رشته بسمت ریز میرود و در فصل خشکی به بیشتر قرای این دهستان اتومبیل میتوان برد. معدن نمک در آبادی مژگان این دهستان استخراج میشود. از 65 آبادی کوچک و بزرگ تشکیل شده و جمعیت آن 56082 تن، زبان مادری اهالی فارسی و مذهب آن مسلمان شیعه اثناعشری است. قراء مهم دهستان عبارتند از: اشترجان ( مرکز دهستان )، درچه پیاز، سهرفیروزان، قهدریجان، زازران. ( فرهنگ جغرافیائی ایران ج 10 ).
اشترجان. [ اُ ت ُ ] ( اِخ ) ده مرکز دهستان اشترجان بخش فلاورجان شهرستان اصفهان، در 80هزارگزی جنوب فلاورجان، یک هزارگزی جنوب شوسه شهرکرد به اصفهان. جلگه،معتدل. با 1623 تن سکنه شیعه و فارسی زبان. آب آن از زاینده رود. محصول آنجا غلات، صیفی. شغل اهالی زراعت و گله داری. صنایع دستی زنان کرباس بافی. راه آنجا شوسه است. تاریخ بنای مسجد اشترجان 500 سال است. دو زیارتگاه قدیمی دارد. ( فرهنگ جغرافیائی ایران ج 10 ).
