ابنو یک واژه است که به معنای ابن یا فرزند در زبان‌های مختلف به کار می‌رود. این کلمه در فرهنگ‌های مختلف معانی گوناگونی دارد و به‌طور معمول در نام‌گذاری افراد و همچنین در متون ادبی و تاریخی به کار می‌رود. کاربرد ابنو می‌تواند در نام‌گذاری شخصیت‌ها، اشاره به نسل‌های مختلف و حتی در محتوای مذهبی دیده شود. استفاده از واژه ابنو در زبان فارسی به دوران‌های قدیم برمی‌گردد و به‌عنوان یک اصطلاح اجتماعی و فرهنگی در متون ادبی و تاریخی مشاهده می‌شود. این واژه به‌ویژه در اشعار شاعران بزرگ فارسی‌زبان مانند حافظ و سعدی به کار رفته است. تاریخچه این واژه نشان‌دهنده ارتباط عمیق آن با هویت و اصول خانوادگی در فرهنگ ایرانی است.