انجبار یک گیاه علفی و سردسیر از تیره ریواس است که به خاطر خواص دارویی‌اش مورد توجه قرار گرفته است. این گیاه با ساقه‌های نازک و گل‌های خوشه‌ای سرخ‌رنگ شناخته میشود و ریزوم‌های آن در طب سنتی کاربردهای متنوعی دارد.
ویژگی‌های ظاهری
ارتفاع: انجبار معمولاً بیش از یک متر ارتفاع دارد و ساقه‌اش صاف و ساده است.
برگ‌ها: برگ‌های قاعده‌ای بزرگ و نیزه‌ای شکل دارند که در بالا سبز و در زیر کدر و کرکدار هستند. برگ‌های زیرین دمبرگ بلندی دارند و بیضوی پهن و نوک تیز هستند.
گل‌ها: گل‌ها به رنگ گلی یا صورتی کمرنگ هستند و در ماه‌های خرداد تا تیر گل می‌دهند.
ترکیبات شیمیایی
این گیاه حاوی ترکیبات زیر است:
تانن، گلوکز، آمیدون، مواد آلبومینوئیدی، اکسالات کلسیم، اسید اگزالیک، لعاب، صمغ، ماده رنگی قرمز و ویتامین C.
خواص و اثرات دارویی
طبع انجبار سرد و خشک است و دارای خواص درمانی متعددی است، از جمله:
ضد تب، مدر، ملین، قابض قوی، ضد اسهال، مقوی عمومی، ضد عفونی‌کننده، ضد التهاب، محرک و اشتها آور
کاربردهای درمانی
این گیاه در درمان موارد زیر مؤثر است:
اسهال و اسهال خونی، دیسانتری، درد گلو و ورم لثه، بواسیر، تب نوبه، خونریزی‌های رحمی، التهابات اندام‌های تناسلی زن و التیام زخم‌ها و درمان خراش‌ها.
روش‌های استفاده
استفاده داخلی: جوشانده ریزوم انجبار به صورت خوراکی برای درمان اسهال و بواسیر.
استفاده خارجی: جوشانده ۱۵۰ گرم ریزوم در یک لیتر آب به عنوان غرغره یا دهان‌شویه برای التیام زخم‌ها و ناراحتی‌های حلق.
