اوزارها

واژهٔ أَوْزَارَهَا در زبان عربی، جمع وِزْر به‌معنای بارهای سنگین و گناهان است. ریشهٔ این واژه به وَزَر بازمی‌گردد که در اصل به پناهگاه یا غار در کوه اشاره دارد. از آن‌جا که کوه نماد استواری و سنگینی است، به‌تدریج واژهٔ وِزْر برای بیان هرگونه بار گران و ثِقل به‌کار رفت. در ادبیات دینی و قرآنی، وِزْر به‌طور خاص برای اشاره به گناهان و مسئولیت‌های سنگین معنوی استفاده شده است. این تشبیه از آن رو صورت گرفته که گناهان نیز همچون بارهای گران، روح و روان انسان را تحت فشار قرار می‌دهند و در قیامت به‌عنوان اثقال و بارهای سنگین محسوب می‌شوند. در قرآن کریم نیز از گناهان با تعبیر وِزْر یاد شده است؛ مانند آیه‌ای که می‌فرماید: «لَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى» (هیچ کس بار گناه دیگری را برنمی‌دارد). این کاربرد، نشان‌دهندهٔ عمق معنایی این واژه و پیوند آن با مفاهیم مسئولیت، سنگینی و پیامدهای اعمال است.