باد صرصر

اصطلاح باد صرصر معمولاً به گذر سریع زمان، دوندگان تندرو و چهارپایان چابک اشاره دارد. به عنوان مثال، نظامی گنجوی شبدیز را به باد صرصر این‌گونه تشبیه کرده است: به شبرنگی رسی شبدیز نامش که صرصر در نیاید گرد گامش. در واقع، واژه باد صرصر ریشه در یکی از داستان‌های عهد عتیق دارد. قوم عاد که در سرزمین سرسبز و پربرکت احقاف زندگی می‌کردند، از نعمت‌های الهی غافل شده و به بت‌پرستی روی آوردند و حتی پیامبری که خداوند از میان خودشان برای هدایتشان انتخاب کرده بود، یعنی حضرت هود، را انکار کردند. هود هر چه تلاش کرد نتوانست این قوم سرکش را به راه راست هدایت کند و در نهایت، عذاب الهی به شکل بادهای سهمگین بر آن‌ها نازل شد. این باد به مدت هفت شبانه‌روز بر سرزمین احقاف وزید و جز هود و پیروانش، کسی در آن سرزمین زنده نماند. در آن زمان، به این باد تند و ویرانگر که بدون توقف می‌وزید، باد صرصر گفته شد.