اوجز

اشاره به اين حقيقت است كه چون خداوند قدرتى وسيع و علمى بى پايان دارد ميتواند بهوعده خويش عمل كند بنابراين بايد به وعده او دلگرم بود نه وعده شيطان فريبكار وناتوان كه انسان را به گناه ميكشاند و چون از آينده آگاه نيست و قدرتى ندارد، وعده اوجز گمراهى و تشويق به نادانى نخواهد بود.

ثم اوجز مخافة الابرام واختتم بالسلام والاکرام

ای عافیت آموز مشو همدم عرفی در صحبت اوجز دل بیمار نگنجد