انسان کامل

انسان کامل به عنوان یک مفهوم عمیق و فلسفی در ادبیات و تفکر عرفانی، به فردی اطلاق می‌شود که به کمال و تمامیت در جنبه‌های مختلف وجودی خود دست یافته است. این انسان نه تنها از نظر اخلاقی و رفتاری الگوست، بلکه از نظر معرفتی و روحانی نیز به مرتبه‌ای والا رسیده است. او به درک عمیقی از وجود و حقیقت نائل آمده و توانسته است تعادل و هماهنگی لازم را میان جنبه‌های مادی و معنوی زندگی خود برقرار کند. انسان کامل به عنوان تجلی‌گر صفات الهی در زمین شناخته می‌شود و در واقع، او نمایانگر ارزش‌ها و اصولی است که در ارتقاء روحی و معنوی انسان‌ها موثر است. این مفهوم نه تنها محدود به فردی خاص نیست، بلکه می‌تواند به عنوان هدفی برای هر فردی در مسیر رشد و تعالی در نظر گرفته شود. رسیدن به این مقام نیازمند تلاش و کوشش مستمر در شناخت خود، پرورش اخلاق و رفتار نیکو و همچنین ارتباط عمیق‌تر با حقیقت و معنویت است. در نهایت، انسان کامل نمایانگر امید و آرزوهای بشری است که در جستجوی کمال و حقیقت به سر می‌برد و به دیگران نیز الهام می‌بخشد تا در مسیر رشد و پیشرفت قرار بگیرند و به تحقق آرمان‌های انسانی نزدیک شوند.

تصویر معنی انسان کامل

دانشنامه آزاد فارسی

انسان کامل (عرفان). اِنسان کامِل (عرفان)
این اصطلاح، هرچند سابقه ای کهن دارد، امّا در عرفانِ رمزی غرب اسلامی، در اندیشۀ کسانی همچون ابن سبعین و ابن فارض، و به ویژه ابن عربی و مفسّران مکتب او، صورت نهایی خود را به دست آورد. به عقیدۀ اینان، چون اسماء الله از سویی همواره طالب مظهرند، و از سوی دیگر، یگانه و فردند، پس کامل ترین مظهر آنان هم موجود و فردی یگانه است. برهمین اساس، آنان شریف ترین صورت هستی، یعنی انسان کامل را، مظهر عظیم ترینِ اسماء الله، یعنی اسمِ جامع می دانند، و بنابراین او را آیینۀ تمام نمای ذات و اسماء و صفات می شمارند. از این رو، انسان کامل را، که همواره در هر دوره تنها بر یک فرد قابل انطباق است، واجد خصوصیّاتی یگانه می شمارند. به نظر ابن عربی، انسان کامل همان عالم کبیر است، چه او هر آنچه را در عالم است در خود گردآورده، امّا با چشم پوشی از آن، تمامی صور وجود در عالَم در او به وجود نیامده است. ابن عربی، خود را انسان کامل روزگار خود می شمارد. پرواضح است که از دیدگاه عرفان شیعی، این ادّعا پذیرفتنی نیست. در بعضی متون عرفانی گاه انسان کامل را بر حضرت محمد (ص)، صاحب حقیقت محمدیه، تطبیق کرده اند.
انسان کامل (کتاب). انسان کامِل (کتاب)
کتابی در عرفان، از عزیزالدین نَسَفی. مؤلف در مقدمۀ کتاب می گوید جماعتی از درویشان از او خواستند تا چند رساله در علومی که دانستن آن برای سالک ضروری است تألیف کند. مؤلف در این اثر ۲۲رساله ای، با زبانی شیوا و شیرین مفاهیمی چون لوح، قلم، جبر، اختیار، آیین سیروسلوک را شرح داده است. این کتاب، با تصحیح و مقدمۀ ماری ژان موله، نخستین بار در ۱۳۴۱ در تهران به چاپ رسید.