ارجنگ
دانشنامه عمومی
عصارهٔ این گیاه هنوز هم به عنوان یک داروی ملین به کار می رود، اما گیاه پزشکان پوست خشک درخت را ترجیح می دهند، زیرا اعتقاد دارند که استفاده مستقیم از پوست خشک درخت، ماهیچه های روده را تقویت می کند.
ارجنگ درخت بومی آمریکای شمالی می باشد، و به صورت خودرو در مناطق کوهستانی ایالت های واقع در غرب اقیانوس آرام یافت می شود.
درختی است که در زمستان برگ های آن می ریزد و طولش به ۸ متر می رسد. پوست آن به رنگ مغز بادام است که با گلسنگ سفید – خاکستری پوشیده شده است. برگ های بیضی شکل آن به رنگ سبز تیره به صورت خوشه در انتهای شاخه ها می رویند. در بهار، گل های کوچک متمایل به رنگ سبز در آذین های چتری ظاهر شده و بعداً تبدیل به میوه هایی به اندازه لوبیا می شوند و هنگام رسیدن از قرمز به سیاهی می گرایند.
جمله سازی با ارجنگ
تقریباً تمامی پژوهشگران بر این اعتقاد هستند که دیو سپید یا ارجنگ دیو نامی اصیل از ادبیات و زبان مازندرانی است.
تقریباً تمامی پژوهشگران بر این اعتقاد هستند که دیو سپید یا ارجنگ دیو نامی اصیل از ادبیات و زبان مازندرانی است و ریشه فارسی ندارد و خود کلمه دیو نیز ریشه مازندرانی دارد و سپس به زبان فارسی راه یافت.
به ناچارت ارجنگ بایست جست سبک سوی میدان بچم ازنخست