ابیر به معنی دلو آب و همچنین به عنوان اصطلاحی برای شراره آتش به کار میرود. این واژه در برخی متون به معنای ابیز نیز آمده است. همچنین ابیر نام یک چشمه از منطقه بنی اُبیر در نواحی هجر پایین احسّا است که به عنوان یکی از مواضع غطفان شناخته میشود. گفته میشود که این آب مربوط به بنی القین بن حسر است. از سوی دیگر، ابیر همچنین به نام ابن العلاء، که یک محدّث معروف است، اشاره دارد. این واژه به نوعی نمایشدهندهٔ ارتباط میان آب و آتش است و در فرهنگهای مختلف معانی متفاوتی دارد که نشاندهندهٔ اهمیت آن در زندگی روزمره انسانها و جوامع در گذشته بوده است.
ابیر
لغت نامه دهخدا
ابیر. [ اَ ] ( اِ ) دلو آب. || شراره آتش. ( شعوری ). و این کلمه بمعنی دوم مصحف ابیز است.
ابیر. [ اَ ] ( اِخ ) نام چشمه ای است از بنی اُبیر از نواحی هجر پائین احسّا. ( مراصد ). || موضعی است به بلاد غطفان. و گویند آبیست بنی القین بن حسر را. ( مراصد ). || نام ابن العلاء محدّث.