نیروده

لغت نامه دهخدا

نیروده. [ دِه ْ ] ( نف مرکب ) کمک دهنده. مددکار. یاری کننده. تقویت کننده:
پسر بایدی پیشم اکنون به پای
دلارای و نیروده و رهنمای.فردوسی.نیروده تست ناف خرچنگ
عشرتگه تو دهان ضیغم.خاقانی.

جمله سازی با نیروده

بدارای و نیروده دادگر به پیغمبر آن فخر و زین بشر
پسر بایدی پیشم اکنون به پای دلارای و نیروده و رهنمای
بیامد خروشان به پیش خدای خداوند نیروده رهنمای
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
تراشیدن
تراشیدن
بی درنگ
بی درنگ
کاپل
کاپل
محنت
محنت