«معصیت کار» عبارتی است که در زبان فارسی به کسی اطلاق می‌شود که گناه یا خطا می‌کند و از دستورات الهی یا قوانین اخلاقی تخطی می‌نماید. به عبارت دیگر، معصیت کار شخصی است که رفتار یا کردار او برخلاف اصول درست و نیکو باشد و با انجام کارهای ناپسند، خود و دیگران را از مسیر اخلاقی و انسانی دور می‌کند.
این حالت تنها به انجام گناه محدود نمی‌شود، بلکه شامل رفتارهایی است که موجب آسیب رساندن به دیگران یا خدشه‌دار شدن شخصیت انسانی می‌شوند. این اعمال می‌توانند در زندگی شخصی، خانوادگی و اجتماعی اثر منفی بگذارند و باعث از بین رفتن اعتماد و احترام در روابط میان افراد شوند. در واقع، معصیت کار کسی است که به جای رشد و بهبود خود، مسیر خطا و نادرستی را دنبال می‌کند.
با وجود این، دین و اخلاق همیشه به افراد فرصت بازگشت و جبران اشتباه را می‌دهد. هر کسی می‌تواند از حالت معصیت خارج شود و با اصلاح رفتار، به مسیر درست و نیکو بازگردد. شناخت و پذیرش خطاها و تلاش برای بهبود، کلید تبدیل شدن از یک معصیت کار به فردی درستکار و نیکوکار است و نشان می‌دهد که انسان همیشه قدرت تغییر و ارتقا دارد.