مَدارک در زبان فارسی، به‌عنوان یک اسم عربیِ جمع، در چندین حوزه‌ی معنایی به‌کار می‌رود. در کاربرد اصلی و تحت‌اللفظی، این واژه جمعِ مَدرَک بوده و به ابزارها یا وسایل ادراک و فهم اشاره دارد. در کاربرد اداری و حقوقیِ رایج، مَدارک به اسناد، اوراق و نوشته‌های رسمی و معتبری اطلاق می‌شود که نزد مراجع قانونی، ادارات و محاکم، معتبر و قابل‌استناد هستند. نمونه‌های شاخص این کاربرد شامل مدارک ثبت‌نام، مدارک تحصیلی و مدارک ازدواج می‌شود که هریک به‌عنوان اثبات‌کننده‌ی هویت، صلاحیت یا یک واقعه‌ی حقوقی محسوب می‌گردند.
از جنبه‌ای دیگر، در متون کهن و برخی منابع، این واژه برای اشاره به حواس پنج‌گانه‌ی انسان که ابزارهای اولیه‌ی ادراک جهان خارج هستند، نیز استفاده شده است. همچنین، این واژه گاه به‌صورت مترادف با مفاهیمی همچون مآخذ و منابع به‌کار رفته است. ترکیبی مانند مَدارک الشَّرع نیز در متون قدیمی دیده می‌شود که به مواضع و منابعی اطلاق می‌شده که از طریق آن‌ها می‌توان به درک و شناخت احکام شرعی نائل آمد.
