چهاربنیچه یک شاخه قدیمی از قوم لر در ناحیه کهگیلویه و بویراحمد و مناطق پیرامون آن است. بر پایه منابع تاریخی، این مجموعه بخشی از ایل جاکی به شمار می‌رفت که در تقسیماتی از پیشینه قومی به دو شاخه عمده تقسیم شده بود: «چهاربنیچه» و لیراوی.
در تقسیم‌بندی چهاربنیچه، از جمله طوایف مسجّل می‌توان به ایل بویراحمدی، ایل چرام، ایل دشمن‌زیاری و ایل نوئی اشاره کرد. طوایف یادشده ساکنان مناطقی از استان‌های کهگیلویه و بویراحمد، فارس و مناطق نزدیکی بوده‌اند و سهم عمده‌ای در تشکیل ترکیب قومی این نواحی داشته‌اند.
از نظر معناشناسی، واژه بنیچه به معنای «ریشه» یا «بنیه» گرفته شده است، و «چهاربنیچه» بر این اساس می‌تواند به معنای «گرفته‌شده از چهار ریشه» یا «چهار بنیان» باشد. این تعبیر ضمن آن‌که جنبه نمادینی نیز دارد، نشانگر اتحاد و هم‌خونی چند طایفه در قالب یک شاخه بزرگتر بوده است.