لغت نامه دهخدا
نرشته. [ ن َ رِ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) نریسیده. نارشته. ناریسیده. مقابل رشته. رجوع به رشته شود:
چون آخر رشته این گره بود
این رشته نرشته پنبه به بود.نظامی.
نرشته. [ ن َ رِ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) نریسیده. نارشته. ناریسیده. مقابل رشته. رجوع به رشته شود:
چون آخر رشته این گره بود
این رشته نرشته پنبه به بود.نظامی.
💡 در جامه دید چون تن صوفی نگار گفت باریکتر ازین نخ دیگر نرشته اند
💡 اهلی قبای عافیت کارزو بود چون پوشی این قبا که هنوزش نرشته اند
💡 چون آخر رشته این گره بود این رشته نرشته پنبه به بود