متالی

لغت نامه دهخدا

متالی. [ م َ ] ( ع ص، اِ ) ج ِمُتلیه و مُتلی. نعت است از اتلت الناقة، با بچه شد ناقه که پس وی می رود. ( از منتهی الارب ). شترانی که بعضی از آنها با بچه و بعضی بی بچه باشند. ( از ذیل اقرب الموارد ). ماده شترانی که بچه به دنبال آنها باشد. ( از ذیل اقرب الموارد ). || شترانی که نتاج نیاورند تا آنکه به تابستان رسند. ( ناظم الاطباء ).
متالی. [ م ُ ] ( ع ص ) ( از «ت ل و» ) دم کش سرودگوی. ( منتهی الارب )( آنندراج ). آن که مرافقت کند مغنی و سرودگوی را با آواز بلند. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || متوالی. ( ناظم الاطباء ). || تابع. ( اقرب الموارد ). || موافق. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

دم کش سرود گوی

جمله سازی با متالی

💡 آلسِست در سال ۲۰۰۰ به عنوان یک پروژه تک‌نواز توسط نژ تشکیل شد. بلافاصله پس از آن، گروه به یک ترکیب سه نفره بلک متالی تبدیل شد، شامل نژ به عنوان خواننده، گیتار ریتم/آکوستیک و درام، آرگوت به عنوان بیس و آگنور به عنوان گیتار اصلی.

💡 روزگارت بجز متابع نیست و آسمانت بجز متالی نیست