لغت نامه دهخدا
فوغ. [ ف َ ] ( ع مص ) دمیدن بوی. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به فوج و فوح شود.
فوغ
فوغ. [ ف َ ] ( ع مص ) دمیدن بوی. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به فوج و فوح شود.
فرهنگ فارسی
جمله سازی با فوغ
ای ز فوغ طلعتت! شمس و قمر منورا پایهٔ آستانت از پایهٔ عرش برترا
