پیش‌سینه در معنای اصطلاحی خود در حوزه نساجی و خیاطی، به بخش برجسته و مجزا در جلوی بالاتنه پیراهن اطلاق می‌شود که اغلب از پارچه‌ای متمایز، معمولاً با آهار یا ضخامت بیشتر، تهیه شده و به صورت جداگانه بر روی تنۀ اصلی لباس نصب می‌گردد. این عنصر، نه تنها نقشی ساختاری در تعریف فرم و ایستایی قسمت قدامی لباس ایفا می‌کند، بلکه به عنوان یک نقطه کانونی بصری، غالباً جنبه‌های تزئینی و رسمی‌تری به پوشاک می‌بخشد؛ به طوری که می‌تواند نشان‌دهنده سبکی خاص در طراحی، یا بیانگر طبقه‌بندی اجتماعی و مراسمی بودن لباس باشد. این بخش، ماهیتی مجزا از پارچۀ اصلی دارد و به دقت بر روی تنه دوخته می‌شود تا ظاهر منسجم و آراسته‌ای را ایجاد نماید.
علاوه بر کاربری ساختاری و تزئینی در لباس‌های بزرگسالان، اصطلاح پیش‌سینه به قطعه پارچه‌ای محافظ نیز اشاره دارد که به طور خاص برای اطفال به کار می‌رود. این قطعه پارچه‌ای، که در عرف امروزی بیشتر با عنوان پیشبند شناخته می‌شود، از زیر گلو آویخته شده و قسمت جلویی سینه و بالاتنۀ کودک را می‌پوشاند. هدف اصلی این کاربرد، ممانعت از آلوده شدن جامه اصلی به واسطۀ ریختن مواد غذایی یا نوشیدنی‌ها در هنگام صرف غذا است. در واقع، این پیش‌سینه محافظ، به عنوان یک مانع قابل تعویض و شستشو عمل می‌کند تا دوام و نظافت لباس اصلی کودک حفظ گردد.
پیش‌سینه در حوزه زیست‌شناسی و کالبدشناسی
در زمینه‌ای کاملاً متفاوت، واژۀ پیش‌سینه در کالبدشناسی حیوانی، به ناحیه جلویی قفسۀ سینه در حیوانات اهلی مانند گاو و گوسفند اطلاق می‌شود. این بخش کالبدی، که در زیر استخوان جناغ و در ناحیه قدامی بدن قرار دارد، شامل عضلات و بافت‌های گوشتی مشخصی است که از نظر تغذیه‌ای اهمیت ویژه‌ای دارند. بنابراین، در زبان تخصصی دامپزشکی و قصابی، «پیش‌سینه» مرز فیزیکی مشخصی را در آناتومی این حیوانات تعریف می‌کند که آن را از سایر نواحی شکمی یا پشتی متمایز می‌سازد.
