مذی

مذی. [ م َذْی ْ ] ( ع اِ )رطوبت است که در غلبه شهوت ظاهر می شود. ( غیاث اللغات ). آب نشاط. ( زمخشری ) ( مهذب الاسماء ) ( دستورالاخوان ). آب مرد که وقت ملاعبت برآید. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). آب لزج رقیقی که به هنگام عشقبازی خارج شود و رنگش به سفیدی زند و فقها در وجوب یا عدم وجوب غسل در مورد نزول این آب اختلاف دارند. مَذی. ( از متن اللغة ).مَذی ( ناظم الاطباء ). مذی مردان را باشد، چنانکه قذی زنان را. ( یادداشت مؤلف ). آبی که به وقت ملاعبه در کسی که آرزوی آرامش دارد بیرون ترابد. ( از ذخیره خوارزمشاهی، از یادداشت مؤلف ). || آب که از دهانه کاریز و حوض به دررود. ( منتهی الارب ) ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ).مَذّی. ( از متن اللغة ). || ج ِ مَذیَّة. ( از متن اللغة ). رجوع به مذیة شود. || ( مص ) به چراگاه گذاشتن اسب را. ( از منتهی الارب ). به چرا فرستادن اسب را. ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ). مذاء. ( متن اللغة ). || مذی آوردن مرد. ( از منتهی الارب ). آب نشاط خارج شدن از نر. ( از متن اللغة ).
مذی. [ م َ ذی ی ] ( ع اِ ) آبی که از مرد وقت ملاعبت برآید. مَذْی ْ. ( از ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ). رجوع به مَذْی ْ شود. || مسیل آب از حوض. ( از متن اللغة ). رجوع به مَذْی ْ شود.
مذی. [ م َ ] ( ع اِ ) آب نشاط. رجوع به مَذی و مَذْی ْ شود.
مذی. [ م َ ذا ] ( ع اِ ) آبی که از دهانه حوض و کاریز بدر رود. ( ناظم الاطباء ). رجوع به مَذْی ْ و مَذی شود.

۱. مایعی که هنگام تحریک از مجرای تناسلی مرد بیرون می آید و موجب غسل نیست.
۲. [قدیمی] آبی که از دهانة حوض یا کاریز جاری شود.

(اسم ) ۱- آبی که از آلت مرد در ملاعب. بازن یا نظر و یا یاد وی بیرون آید آب عشق. ۲- آبی که از زیر آب حوض بیرون رود.

[علوم سلامت] ← مایع پیش منی

مَذی یا مایع پیش منی یا مایع پیش انزال مایعی را که قبل از منی از آلت تناسلی مرد خارج می شود می گویند. این مایع روشن، بی رنگ و چسب ناک است که از مجرای ادرار از آلت تناسلی مرد در طول تحریک جنسی یا گاهی در هنگام خواب بیرون می آید. از نظر ترکیب شبیه مایع منی است ولی تفاوت های شیمیایی مشخصی دارد. وجود اسپرم در مذی از کم تا صفر متغیر است. این مایع در عملکردهای قبل از انزال به عنوان روان کننده و خنثی کننده اسید نقش ایفا می کند و مقدار آن معمولاً کم و گاهی نسبتاً زیاد است. ضمناً مذی دارای مقادیری سلول اسپرم می باشد. واژه مذی در عربی در اصل به معنای آبی است که از روزنه حوض بیرون می رود و در فقه شیعه نجس نیست و غسل نیاز ندارد.

💡 اوست دریای بیکرانه و هست غیر او چون مذی و موح و حباب