واژه متقین در زبان فارسی به معنای ایمان‌داران یا مؤمنان است. این واژه به طور خاص به افرادی اشاره دارد که به اصول و اعتقادات دینی خود پایبندند و در زندگی خود به آنها عمل می‌کنند.
ریشه لغوی
واژه متقین از ریشه تقوا مشتق شده است. تقوا به معنای پرهیز از گناه و رعایت دستورات الهی است و به نوعی به معنای حفظ خود از اعمالی است که ممکن است به ضرر روح و اخلاق انسان باشد. در فرهنگ اسلامی، تقوا به عنوان یکی از ویژگی‌های مهم مؤمنان شناخته می‌شود و به افراد توصیه می‌شود که در تمامی جنبه‌های زندگی خود، از جمله رفتار با دیگران و ارتباط با خداوند، تقوا را مد نظر قرار دهند.
کاربرد
این واژه به ویژه در متون دینی و مذهبی، از جمله قرآن کریم، به کار می‌رود و به کسانی اشاره دارد که با ایمان و اعتقاد راسخ به اصول دینی زندگی می‌کنند. در قرآن، خداوند متقین را افرادی توصیف می‌کند که در برابر چالش‌ها و وسوسه‌های زندگی ایستادگی می‌کنند و به اصول اخلاقی پایبند هستند. این واژه همچنین در ادبیات مذهبی و خطبه‌ها، به عنوان صفتی برای توصیف مؤمنان و پرهیزگاران به کار می‌رود و به ویژگی‌های مثبت آنها اشاره دارد.
