لغت نامه دهخدا
ینگا. [ ی ِ / ی َ ] ( ترکی، اِ ) مشاطه. ( آنندراج ). ینگه عروس. زنی که دست عروس به دست داماد دهد. زنی که همراه عروس از خانه پدر به خانه شوی رود. ( یادداشت مؤلف ):
آن شب گردک نه ینگا دست او
خوش امانت داد اندر دست شو.مولوی.و رجوع به ینگه شود. || زن برادر و زن عم. ( آنندراج ). || کدبانو. ( آنندراج ).
