پوست گر

(پُ ) (اِ. ص. ) دباغ، پوست پیرا.

پوست پیرا، دباغ.

💡 دوست را گر ز هم بدرّی پوست گر کند آه او نباشد دوست

💡 زین خطایش بر سر بازار باید کند پوست گر کند دعوی به زلفت نافهٔ آهوی چین

💡 گفت بهلولش خموش ای جمله پوست گر بدانندی سگان کاین آن اوست

💡 همچو گل خندان و بیرون شو ز پوست گر تو را معنی تجریدی ازوست

💡 ای دیو هوس رفته ترا در رگ و پوست گر پاک نیی لاف محبت نه نکوست