پاک جیب

لغت نامه دهخدا

پاک جیب. [ ج َ ] ( ص مرکب ) عفیف. معصوم. عفیفه. معصومه:
زانکه عادت کرده بود آن پاک جیب
در هزیمت رخت بردن سوی غیب.مولوی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) عفیف معصوم عفیفه.
عفیف معصوم

جمله سازی با پاک جیب

جان بخش نغمه ای زنم از طبع پاک جیب روح اللّهی ز مریم عذرا برآورم
پرده بردار ای فکار پاک جیب می بشو زآئینهٔ دل زنگ ریب
مریم شود ز نکهت او بکر پاک جیب عیسی بود به مدحت او، ذات پاک زاد
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
تازه
تازه
قرین رحمت
قرین رحمت
کردار
کردار
چیپ
چیپ