غبار خاطر

گردبادم جلوه دارد بر لب، از بس ناله‌ام از غبار خاطر امشب خاک بر سر می‌کند

اشک از غبار خاطر من در کنار بحر ریگ روان به دامن صحرا شمرده است

مارا مدام ذوق اسیری فکنده است ورنه غبار خاطر ما آب ودانه نیست

بی‌تو تا ره بر غبار خاطر غمناک کرد نالة من خاک‌ها در کاسة افلاک کرد

از گریه دیده رفته زدست و بدست نیست غیر از غبار خاطر تا توتیا کنم

در آسمان بنشیند به خاک، تیر شهاب چنین بلند شود گر غبار خاطر من