صددروازه

لغت نامه دهخدا

صددروازه. [ ص َ دَ زَ ] ( اِخ ) به یونانی هکاتم پیلس نام شهری است که در دوره سلوکیان و اشکانیان رونقی داشته است. در باب محل این شهر عقاید مختلف است ولی اکثر عقیده دارند، که در جنوب غربی دامغان کنونی بوده است. در عصر هخامنشی ارتباط این شهر با ایالت ری بوسیله راهی برقرار بود. بهنگام حمله اسکندر چون مقدونیها درآنجا آزوقه فراوان داشتند، اسکندر چند روز در این شهر بماند و ضیافتی داد. صد دروازه از نقاطی است که دربار اشکانی پس از حرکت از تیسفون در تابستان در آنجا توقفی داشته است. به سال 1310 هَ. ش ( 1931 - 1932 م. ) دکتر شمیدت برای کشف محل این شهر در جنوب دامغان بحفاری پرداخت. رجوع به ایران باستان ( ص 1492 و 1621 و 1636 و 1645 ) شود.

فرهنگ فارسی

شهریست که در عهد سلوکیان و سپس در دوره اشکانیان رونقی داشت. درباره محل این شهر عقاید مختلف است ولی غالبا معتقدند که آن در جنوب غربی دامغان کنونی واقع بوده. در عهد هخامنشی این شهر بوسیله جاده ای به ایالت ری متصل میشد.در هنگام حمله اسکندر چون مقدونیان در این شهر آزوقه فراوان داشتند فاتح مقدونی چند روز در این شهر توقف کرده و ضیافتی داد.

دانشنامه آزاد فارسی

(به یونانی هکاتوم پیلوس) شهری در نزدیکی دامغان، دومین پایتخت اشکانیان، پس از شهر نسا یا پارتانیسا. در دهۀ ۱۹۳۰ فریدریک وولسین، اریک اشمیت، و ارنست هرتسفلد تلاش کردند تا هکاتوم پیلوس را در اطراف شهر دامغان بیابند، اما موفق نشدند. در دهۀ ۱۹۷۰ دیوید استروناخ، جان هانسمن، و علی اکبر سرافراز ویرانه هایی را در نزدیکی قومس از توابع دامغان، همان صددروازه معرفی کردند. به نظر می رسد که صددروازه در اواخر قرن ۳پ م ساخته شده باشد؛ با این حال، از نظر باستان شناسی، طرح و ساختار شهری هکاتوم پیلوس هنوز مشخص نیست. آنچه را صددروازه نامیده اند، چند تل کوچک پراکنده است که همانند شهرهای پارتی لبانا، فیروزآباد، و دارابگرد طرح کلی یک شهر انسجام یافته با ابعاد و مساحت مشخص را نشان نمی دهد. شاید صددروازه در اصل کاخ و دژی سلطنتی بوده در منطقه ای خوش آب و هوا در کوهپایه های البرز. هکاتوم پیلوس در قرن اول پ م جای خود را به تیسفون داد. دیوید استروناخ فرسایش شدید سازه های خشتی و گلی صد دروازه را عامل اصلی دشواری شناسایی آن می داند. اثری از معماری طاق و قوس و ایوان رایج در دورۀ پارتی و گچبری و موزاییک سازی از هکاتوم پیلوس به دست نیامده است.

جمله سازی با صددروازه

شمار جنگاوران ثابت سلوکی را میان ۱۶۰هزار تا ۲۰۰ هزار تن نوشته‌اند. هزینه‌های جنگ را نیز سلوکیان با گرفتن باج و خراج و عوارض گوناگون، غنائم جنگی و نیز تاراج مردمان سر راه لشکرکشی خود به دست می‌آوردند. برای نمونه در جنگ آنتیوخوس سوم با اشک دوم در ۲۰۹ پ.م. سپاه ۱۲۰هزار تنی سلوکی با پس نشستن اشکانیان شهر صددروازه (هکاتم‌پلیس در نزدیکی دامغان کنونی) را گشوده و گرگان (هیرکانیه) را تاراج کردند. پیش از این نیز سپاه سلوکی در سر راه خود ماد را تاراج کردند و زر و سیم فراوان نیایشگاه آنه[ج] را ربودند.

گزارش محتوای نامناسب