لغت نامه دهخدا
ستاره پیشانی. [ س ِ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) نوعی است از اسب و این را شوم میشمارند. ( بهار عجم ). اسبی که در پیشانی دارای علامت بود و آن را از معایب اسب می شمارند. ( ناظم الاطباء ). || ( ص مرکب ) دارای عُرّه بیضا. دارنده جبهه درخشان:
اگر ببام برآید ستاره پیشانی
چو ماه عید به انگشتهاش بنمایند.سعدی ( بدایع ).