ریشه کلمه لذکری به سه قسمت اصلی تقسیم می‌شود. نخست، واژه ذکر که در متون اسلامی و دینی به معنای یادآوری و یادکردن از خداوند و صفات او به کار رفته است. این واژه در قرآن کریم به تعداد ۲۹۲ بار ذکر شده که نشان‌دهنده اهمیت و تکرار این مفهوم در متن مقدس است. دوم، حرف ل که به عنوان حرف اضافه در زبان فارسی و عربی به کار می‌رود و معنای وابستگی یا نسبت را منتقل می‌کند. این حرف به دفعات زیادی، حدود ۳۸۴۲ بار، در متون مختلف به کار رفته و نشان‌دهنده کارکردهای متنوع آن در ساختار جملات است. سوم، واژه ی که به عنوان علامت نسبت به کار می‌رود و برای نشان دادن تعلق یا نسبت به چیزی استفاده می‌شود و به تعداد ۱۰۴۴ بار در متون مشاهده می‌شود. مجموع این اجزاء نشان‌دهنده غنای معنایی و ساختاری کلمه لذکری است که به نوعی به یادآوری و توجه به الهیات اشاره دارد و اهمیت آن در زندگی روزمره و روحانی انسان‌ها را به تصویر می‌کشد.
لذکری
دانشنامه اسلامی
ذکر (۲۹۲ بار)ل (۳۸۴۲ بار)ی (۱۰۴۴ بار)
جملاتی از کلمه لذکری
بدان که هیچ حالت دل را بعد از معرفت نیکوتر از فراست نیست. آینه‌ای است که حق تعالی در دل بندگان خود نهد تا در آن آیینه جمال حق تعالی بیند و اسرار معرفت و حقایق ربوبیت کسی دریابد که آینیهٔ فراست در دل دارد که «ان فی ذلک لذکری لمن کان له قلب»، و جایی دیگر می‌گوید: «ان فی ذلک لآیات للمؤمنین».
شیخ الاسلام گفت: که دانی که دل کی خوش شود؟ که او ناظر بود. دانی که کی خوش بود؟ که او حاضر بود. قال اللّه تعالی: ان فی ذلک لذکری لمن کان له قلب و القی السمع و هو شهید.
