عجله و عمل کردن به صورت شتابزده از جمله مسائلی است که از دیرباز تا کنون، توصیه‌های مهمی درباره آن مطرح شده است. این توصیه‌ها همگی جنبه پیشگیرانه دارند و ما را از شتابزدگی بازمی‌دارند. به همین دلیل، رفتار یا اقدام عجولانه معمولاً پیامدهای منفی به همراه دارد و همواره مورد انتقاد قرار می‌گیرد. شتابزدگی در منابع اخلاق اسلامی تحت عناوینی مانند عجله و تسرع به معنای نداشتن درنگ و عدم آرامش در انجام کارها مورد بحث قرار گرفته است. این حالت، یک روحیه ثابت و دائمی در درون فرد است که او را وادار می‌کند به هر کاری که به ذهنش خطور کند، بی‌درنگ اقدام کند. شتابزدگی نتیجه ضعف نفس است و در مقابل آن، درنگ، تأنی، توقف و وقار قرار دارد.