طبیده

لغت نامه دهخدا

طبیده. [ طَ دَ / دِ ] ( ن مف / نف ) گرم شده. تبیده. || مجازاً تبدار. باتب:
بطبع چون جگر عاشقان طبیده و گرم
برنگ چون علم کاویان خجسته بفال.منجیک.

شعله که مرگ خود از خدا طبیده