صبیحه

صبیحه، به عنوان مؤنث صبیح، به معنای زیبایی و شادابی است. این نام به خوبی بیانگر ویژگی‌های ظاهری و باطنی فرد می‌باشد. در لغت‌نامه دهخدا، صبیحه به عنوان شخصی خوبرو و سفیدرنگ توصیف شده است که بر خلاف ملیح، که به سبزی و نمکین بودن اشاره دارد، زیبارو و خوش‌چهره است. همچنین، در فرهنگ معین و فرهنگ فارسی عمید نیز به زیبایی و شادابی افراد اشاره شده و ویژگی‌هایی چون خوشگل و صاحب جمال برای این نام ذکر گردیده است. صبیحه نه تنها به زیبایی ظاهری اشاره دارد بلکه به خنده و شادابی درون نیز دلالت می‌کند. به عبارت دیگر، شخصی که نامش صبیحه است، باید دارای چهره‌ای زیبا و روحیه‌ای شاد باشد. این نام به نوعی نمایانگر ترکیبی از زیبایی ظاهری و باطنی است و نشان‌دهنده شخصیت‌هایی است که از درون و بیرون زیبا و شاداب هستند. در واقع، این نام می‌تواند نمادی از خوشحالی و طراوت در زندگی باشد.