شوق انگیز

لغت نامه دهخدا

شوق انگیز. [ ش َ / شُو اَ ] ( نف مرکب ) شوق انگیزنده. آنچه در انسان تولید شوق کند. اشتیاق آور. ( فرهنگ فارسی معین ). مایه اشتیاق. که شوق را سبب گردد.

فرهنگ عمید

برانگیزندۀ شوق، اشتیاق آور، آنچه در انسان ایجاد شوق کند.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آن چه در انسان تولید شوق کند اشتیاق آور.

فرهنگ اسم ها

اسم: شوق انگیز (دختر) (فارسی)
معنی: شوق ( عربی ) + انگیز ( فارسی ) آنچه سبب شوق می شود، اشتیاق آور

جمله سازی با شوق انگیز

حکایتهای عذرآمیز میگفت شکایتهای شوق انگیز میگفت
مطرب آهنگ ترنم های شوق انگیز کرد وز دم نی آتش صاحبدلان را تیز کرد
ساقیا بر دست من نه جام شوق انگیز عشق تا چنان گردم که پای از سر ندانم سر ز پای
چه شوق انگیز اشعاری بدان نیت همی گویم که مهر افزای پیغامی ازآن نا مهربان آید