داغگه

لغت نامه دهخدا

داغگه. [ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) مخفف داغگاه. رجوع به داغگاه شود:
خاصگی دست راست بر در وحدت دل است
وینکه بدست چپ است داغگه ران او.خاقانی.

خاصگی دستراست بر در وحدت دل است اینکه به دست چپ است داغگه ران او