خیمه‌گاه به معنای مکان برپایی خیمه‌ها و چادرها است. این واژه به ویژه در زمینه های تاریخی و مذهبی به کار می‌رود و به محلی اشاره دارد که در آن خیمه ها برای سکونت و استراحت خاندان امام حسین علیه‌السلام و یارانش در زمان نبرد برپا شده بود. این مکان، نماد پیوند عمیق انسانی و فرهنگی است که در آن، افراد با یکدیگر به هم نزدیک می‌شوند و در شرایط سخت زندگی به یاری یکدیگر می‌شتابند. همچنین آن نه تنها محل استراحت، بلکه نمادی از ایثار و فداکاری در راه حق و حقیقت نیز به شمار می‌آید. در واقع، این مکان می‌تواند یادآور لحظات حساس و سرنوشت‌ساز تاریخ باشد که در آن، انسان‌ها با چالش‌های بزرگ روبرو شده و ارزش‌های انسانی را به نمایش گذاشته‌اند.
خیمه گاه
لغت نامه دهخدا
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
این روستا در دهستان پیشخور قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۱۸ نفر ( ۵ خانوار ) بوده است.
دانشنامه اسلامی
امروزه، در جنوب غربی حرم مطهر و ۲۵۰ متری صحن، مکانی را به مساحت دو هزار متر مربع دیوار کشی کرده اند و در وسط آن ساختمانی شبیه خیمه ای بزرگ ساخته اند که چهار صد متر مربع مساحت دارد.
قسمت های خیمه گاه
وسط ساختمان، سمت قبله، جایگاه امام سجاد علیه السّلام و محل عبادت آن حضرت است. در قسمت ورودی، در بزرگی است که با چند پله به سطح خیمه گاه می رسد. بعد از در ورودی، سمت راست و چپ شانزده فرو رفتگی قوسی شکل همانند کجاوه در دو طرف با آجر ساخته اند که نشان از شانزده کجاوه ای است که خانواده های شهیدان کربلا را از آن جا به سوی کوفه بردند. در قسمت پایانی و سمت راست ساختمان، که حدود ۵/ ۱ متر گودتر است، غرفه ای حدود بیست متر قرار دارد که محل عبادت اهل بیت بود. بر سر در و آستان ورودی خیمه گاه شعرهایی از سید حسین علوی کربلایی روی سنگ مرمر نقش بسته است. در زیر خیمه گاه چاهی است که به چاه حضرت عباس علیه السّلام مشهور است و مردم از آب آن می نوشند و صورت خود را می شویند.
نظر دیگر در مورد مکان خیمه گاه
برخی مکان اصلی قتلگاه را در نزدیکی مستشفی حسین (بیمارستان امام حسین علیه السلام) می دانند. این نظر بر اساس شواهد صحیح تر است، زیرا تا قبل از قرن چهاردهم کسانی که خیمه گاه را دیده اند آن را در جایی که اکنون بیمارستان امام حسین علیه السّلام است ذکر کرده اند.
قبر ابن فهد حلی
...
[ویکی شیعه] خیمه گاه (به عربی: مُخَیم) از زیارتگاه های شیعیان در کربلا است که در محل برپایی خمیه های امام حسین(ع) و یارانش در واقعه عاشورا بنا شده است. بنای نخستین آن به قرن دهم قمری برمی گردد.
خیمه سوزان از آیین های عزاداری در ماه محرّم است. این مراسم در برخی از شهرهای عراق و ایران برگزار می شود.
در واقعه کربلا آرایش خیمه های امام حسین(ع) حالت نعل اسبی داشت تا حفاظت بیشتری داشته باشد. در پشت این خیمه ها خندق حفر شده بود تا از آن سمت، مورد تهاجم قرار نگیرند. اولین خیمه ای که نصب شده خیمه امام حسین(ع) بود. این خیمه محل جلسات و بزرگ ترین خیمه بود.
جملاتی از کلمه خیمه گاه
خواهران و دختران در خیمه گاه دوخته چون اختران چشمت به راه
به خیمه گاه حسینی ز کین زدی آتش به دشت کرب و بلامحشری به پا کردی
بگفت این و گریان سوی خیمه گاه برفت و نشست از بر باره شاه
