خاقان منصور لقب سلطان حسین بایقرا، یکی از آخرین سلاطین بزرگ سلسله تیموریان است. او در تاریخ ۸۴۲ هجری قمری در هرات متولد شد و در ۱۱ ذی‌الحجه ۹۱۱ هجری قمری (۴ می ۱۵۰۶ میلادی) در نزدیکی هرات درگذشت.
زندگی‌نامه
خاقان منصور پسر امیر منصور و نوه بایقرا و نتیجه عمر شیخ و تیمور گورکانی است. او به عنوان آخرین سلطان بزرگ تیموریان شناخته می‌شود. در سال ۸۶۱ هجری قمری، وقتی خراسان به آشفتگی دچار شده بود، به پادشاهی نشست. او در ذی‌حجه ۸۶۲ هجری قمری (۱۴۵۹ میلادی) استرآباد را فتح کرد و در سال ۸۷۳ هجری قمری (۱۴۶۹ میلادی) هرات را تسخیر نمود. او تا سال ۹۰۲ هجری قمری (۱۴۹۶ میلادی) در اوج قدرت و شوکت حکومت کرد.
آثار و دستاوردها
خاقان منصور به عنوان یک پادشاه ادب‌پرور و هنردوست شناخته می‌شود. دربار او به خاطر وجود امیر علیشیر نوایی، وزیر معروفش، و همچنین میر علی هروی، خوشنویس برجسته، شهرت زیادی پیدا کرد. او آثار متعددی به زبان‌های فارسی و ترکی دارد و تخلصش «حسینی» بوده است. یکی از آثار معروف او مجالس‌العشاق است که به موضوعات عاشقانه و ادبی می‌پردازد.
مرگ
خاقان منصور در سال ۹۱۱ هجری قمری درگذشت و با مرگ او، فصل جدیدی در تاریخ سلسله تیموریان آغاز شد، زیرا او آخرین سلطان بزرگ این سلسله بود و پس از او، قدرت تیموریان به تدریج کاهش یافت.