شبیه‌سازی به فرآیند بازسازی یا تقلید یک سیستم، فرآیند، یا پدیده واقعی در قالب مدل‌های کامپیوتری، فیزیکی یا ریاضی گفته می‌شود. هدف اصلی آن، تحلیل رفتار سیستم و پیش‌بینی نتایج آن بدون نیاز به مواجهه مستقیم با شرایط واقعی است. این روش در علوم مختلف، از جمله مهندسی، اقتصاد، فیزیک و علوم زیستی کاربرد گسترده‌ای دارد.
در شبیه‌سازی، معمولاً از مدل‌هایی استفاده می‌شود که خصوصیات کلیدی سیستم واقعی را به شکل ساده‌تر و قابل مدیریت بازنمایی می‌کنند. این مدل‌ها می‌توانند به صورت شبیه‌سازی‌های دینامیکی، مونت‌کارلو، یا مبتنی بر رویدادهای گسسته باشند. این فرایند به محققان و مهندسان اجازه می‌دهد تا سناریوهای مختلف را آزمایش کنند، ریسک‌ها را ارزیابی کنند و تصمیمات بهینه را قبل از اجرای واقعی اتخاذ کنند.
مزیت آن این است که می‌تواند در محیطی کنترل‌شده، بدون هزینه‌های زیاد یا خطرات احتمالی، رفتار سیستم را پیش‌بینی کند. به عنوان مثال، در مهندسی هوافضا، شبیه‌سازی پرواز به مهندسان کمک می‌کند تا طراحی هواپیما را ارزیابی و اصلاح کنند، یا در علوم پزشکی، شبیه‌سازی واکنش داروها به بدن می‌تواند پیش‌بینی اثرات درمانی قبل از آزمایش بالینی را ممکن سازد. به طور کلی، این روش ابزاری قدرتمند برای آموزش، تحقیق و بهینه‌سازی سیستم‌ها است.
