صحرانورد

گاهی فتد به ما نگه شوخ چشم یار کردیم رام آهوی صحرانورد را

بر خاک رهگذارم افلاک پایمالم خلوت نشین شهرم صحرانورد عالم

اشک سبک عنانم صحرانورد وحدت از شهربند دلها، بردم گرانی خویش

جمعند وحشیان همه بر من همین دل است آن وحشی که با من صحرانورد نیست

ای امّت نگاه تو، جادو خیال‌ها صحرانورد گردش چشمت، غزال‌ها

ز کوه صحرا کردی همی ز صحرا کوه به آن تناور صحرانورد کوه گذار